ميلاد گل نرگس

هوالهادی

خجسته ميلاد يگانه منجی عالم بشريت، يوسف زهرا(س)، مهدی موعود (عج)، بر شما و تمامی عاشقان و منتظران حقيقی‌اش مبارك باد

منتظران، چشم به راه سپیده تاریخ‏اند.
با «بصیرت» و «جهاد»، ظلمت شب ظلم را مى‏شكافند و رها از تعلقات، خود را براى «شهادت» در ركاب مولا، آماده مى‏سازند.
انتظار، درختى است كه جز «اقدام» و «اصلاح»، میوه‏اى نمى‏دهد.
انتظار، فلسفه مقاومت است، نه عامل تسلیم!
«عصر ظهور» رجعت دوباره بعثت در حرا و امامت در غدیر است.
«غیبت»، دوران «انتظار» جوشش دوباره غدیر عاشورایى در نینواى تاریخ است،
در بسترى از فرات ظهور و علقمه نور!
منتظران واقعى، سلاح بر دوشان شهادت طلبند كه «استقامت»، مدال و نشانشان است و «ایمان»، ره توشه حركتشان و «توكل»، تكیه‌گاه همیشگى‏شان.
یاران مهدى(عج) را باید در میان سلاح بر دوشان و كفن‏پوشان و جان بركفان و مبارزان و سنگرنشینان و خدمتگزاران به انقلاب و تقویت كنندگان سپاه دین و حرمت‏گزاران به خون و خانواده شهیدان یافت، نه در ساكتان و بى تفاوتان و نه در رفاه‏زدگان و عافیت طلبان.
نیمه شعبان، افروختن چراغ شوق در دل شیعیان و امید دادن به محرومان است.
میلادى است فرخنده، كه عید منتظران وراثت زمین براى مستضعفان و شكست سلطه جباران است.
وقتى نیمه شعبان مى‏رسد،
گلواژه‏هاى «انتظار»، «ظهور»، «فرج»، «حكومت جهانى»، «قسط و عدل»، «دیدار»، «مهدى» مى‏شكوفد و عطر یاد، زمان را فرا مى‏گیرد.
چشم‌ها، به راه كسى دوخته است كه خورشید جان‌ها و امید انسان‌هاست.
یادگارى است از پیامبران و امامان،
خلاصه ابراهیم است،
عصاره محمد(ص) و زنده كننده سنت‌هاست.
نیمه شعبان، مطلع خورشید فروزان مهدى(عج) در ظلمت تاریخ است.
آن خورشید پنهان، كعبه مقصود و قبله موعود امتهاست.
غیبت كبرى، دوره آزمایش است. تا منتظران راستین، از مدعیان انتظار، بازشناخته شوند و ملاك در این بازشناسى، «شناخت تكلیف» و عمل به وظیفه در عصر غیبت است.
مهدى(عج)، خورشیدى است كه در دل منتظران، امید زیستن را همواره روشن و گرم نگاه مى‏دارد.
هیچ «حضور»، هم‏چون «غیبت» او، لحظه لحظه زمان و تاریخ را نیاكنده است.
حاضرترین حاضران به گرد پاى «حضور غایبانه»اش نمى‏رسند.
او معناى حضور در غیبت است،
مفهوم غیبت حاضر است،
مجمع غیب و شهود است.
او «وارث» دین محمد و خط سرخ شهادت است،
او «قائم» است، ایستاده و استوار و پابرجا، تا جهانى را به قیام حق‏طلبانه وا دارد.
او «منتقم» است، خونخواه حادثه كربلا و انتقام گیرنده خون شهیدان و خون سیدالشهدا.
هم هادى است، هم مهدى.
راه‏شناسى خبیر و راهبانى است بصیر و راهنمایى است مطمئن و دلسوز.
او «صاحب الزمان» و «صاحب الامر» است.
زمین و زمان، امر و فرمان، جان و جهان در اختیار اوست.
سلام بر مهدى،
انتظار سبز دوران‌ها!
آرمان مجسم عدالتخواهان،
چلچراغ روشن شبستان تاریخ،
روشنگر زمین و زمان،
مرد برگزیده اعصار
ذخیره جاویدان الهى
و...نوید بخش صبح، در شب انتظار.

"جواد محدثی"

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اَللّهُم اِنّا نَشكُو اِلَیكَ فَقدَ نَبِینا و غَیبَةَ اِمامِنا وَ قِلَّةَ عَدَدِنا و كَثرَةَ اَعدائِنا وَ تَظاهُرَ الاَعداءِ عَلَینا و وُقُوعَ الفِتَنِ بِنا، فَفَرِّج ذلِكَ. اللّهُمَّ بِعَدلٍ تُظهِرُهُ وَ اِمامِ حَقٍّ نَعرِفُهُ، اِلهَ الحَقِّ. آمینَ رَبَّ العالَمینَ.(1)
خداى فریادرس من!
به شكایت نزد تو آمدم امّا
نمى‏دانم از كدامین درد بایدم نالیدن،
از فراق محبوب تو مصطفى(ص)
یا غیبت آشكارترین حجّتت بر گستره هستى،
از كمى دوستان یكرنگ و یكدل
یا بسیارى دشمنان هرزه،
از هجوم ناپاك مردمان
یا برآمدن طوفان‏هاى بلا،
نمى‏دانم كدامین رنج، دست نوازش تو را بر سرم مى‏كشاند
لیك كویر تفتیده جانم
باران عدل تو را انتظار مى‏كشد،
تا كام خشكیده‏اش سیراب گردد
و دل آزرده‏ام ظهور عزیزى را مى‏طلبد
تا عمق زخم‏هایش التیام یابد.
به لطف و رحمتت دل بسته‏ام

پى‏نوشت:
1. دعاى قنوت امیرالمؤمنین علیه السلام، مستدرك‏الوسایل، ج1، ص319.
منبع:
مجله موعود، شماره 47 .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

با سلام خدمت تمامی دوستان و عزيزان

فردا ( نيمه شعبان ) برای من غير از آن‌كه عيد ولادت آن عزيز غائب از نظره ، شب ولادت همه هستی‌ام نيز هست. از همين‌جا به « تمام وجودم »، كه هر چه دارم از صفا، صميميت، گذشت و مهربانی‌های او است، ولادتش را تبريك عرض می‌كنم.

هستی عزيزم تولدت مبارك

ميلاد عشق ، استقامت و ايثار

هوالعزيز

عطر دلنوازی فضا را آکنده است . گویا شمیم یاس است که به دل ، جان می‌بخشد . آن‌جا را بنگر نیلوفران راه را فرش کرده‌اند . تمامی راه‌های آسمانی آذین‌بندی شده ، شادی و سرور و بهجت عالمین را در برگرفته ، ملائک پای‌کوبان به استقبال آمده‌اند ، به راستی اینان شوق چه در سر دارند ؟ آن چیست که نه تنها ملکوتیان ، که ما خاکیان را نیز بهره می‌رساند؟ اگر با چشم دل به آسمان بنگری ، نام زیبا و دلنشین " شعبان " را می‌بینی که چگونه ستاره باران شده و چون لؤلؤیی درخشان می‌درخشد ؛مژده باد مسلمین و عبادالله را که ماه شعبان از ره رسیده ؛عاملان عرش در تنظیم و تکریم این ماه مبارکند و بهشت را آذین می‌بندند ؛ شعبان آمد، ماه پذیرش توبه ، ماه عبادت و خودسازی ؛باید خود را آماده میهمانی خدا سازیم ، تا رمضان چند گامی بیش نمانده ؛اما چرا نام شعبان دل را می‌لرزاند ؟چون در این ماه ، سرور آزادگان ، سمبل عشق و ایثار ، زینت عابدین و امید دل‌های منتظر ، نَفَس جان‌ها ، فریادرس مظلومان و برافرازنده پرچم هدایت بر فراز گیتی جهان را با وجودشان منور نموده‌اند.الهی در این ماه و هر ماه : کامم را به حلاوت تلاوت کلامت شیرین بدار.خدایا طعم شیرین مناجاتت را به من بچشان.بار الها! ما را از چشمه تسنیم شعبان سیراب ساز.

امشب بهشت و گلشن رضوان مزین است
امشب رواق منزل جانان مزین است.
امشب عرش و زمین برای جشن ، غرق زیور و جبرئیل در آسمان و زمین در حال صعود و نزول.
درهای آسمانی گشاده و بر بام عرش ، پرچم رحمت در اهتراز.
ملائک کمر به خدمت بسته و در حال آمد و رفت.
شب است و زمین نور باران ، گویا خورشید هم منتظر است.
چشم بود و افق بی انتهای آسمان ، گوش بود و نغمه بی پایان ملکوت .
خدایا ارض و سماء را چه شده که اینگونه در هیجانند ؟
بیا دل را به گلستان مدینه ، خانه فاطمه ببریم .
اینجا چه خبر است که همه اهل بیت جمع اند و منتظر؟
احمد و علی (علیهما السلام ) را بنگر که چگونه چشم به فاطمه دوخته اند.
آه گوش کن صدای دلنواز نوزادی را نمی شنوی ؟
آری انتظار به پایان رسید و دومین فرزند علی و فاطمه ( علیهما السلام )، نور چشم پیامبر به دنیا آمد ، ملائک را ببین که با آب کوثر شستشویش می دهند .
آن‌طرف را بنگر حوران رضوان ، حریر بهشتی آورده اند تا فرزند فاطمه را با آن بپوشانند.
به راستی کدام دل است که از لبخند چشمان نازنین و نگاه عرشی آن نوزاد ، به تلاطم در نیاید ؟!
نبی کودک را به دامان گرفته ، از عرش ندا می رسد که نامش را " حسین " بگذار. او را به سینه می چسباند و می بوید.
شادی و شعف خانه علی ( ع ) را پر نموده ، ملائک ندا می دهند :
به به ازاین شکوفه باغ محمدی به به ازاین چراغ فروزان احمدی

حلول ماه شعبان ، ماه عبادت و بندگی ، و اعياد خجسته شعبانيه بر شما عزيزان و تمامی شيعيان و عاشقان اهل بيت مبارک باد

التماس دعا

چهل روز گذشت

هوالباقی

هر که آيد به جهان اهل فنا خواهد بود

آن كه پاينده وباقيست خــدا خواهد بود

******************
ای ديده ببـــار چون پـــدر نيست دگر

آن سايه مهربان به ســـــر نيست دگر

زان چهره پر تبسمش صــد افسوس

جز عكسی وماتمی اثـــر نيست دگر

******************

در آستانه عيد سعيد مبعث پيامبر رحمت وعرض تبريك اين روز مبارك به همه دوستان و عزيزان، به‌مناسبت چهلمين روز درگذشت مرحوم مغفور ، محب اهل بيت شادروان

حاج خليل يزدانی

در روز جمعه مورخه 19/05/1386 ساعت 10 صبح برمزار آن مرحوم واقع در بهشت زهرا قطعه 111 رديف 116 شماره 90 گرد هم می‌آييم. در ضمن وسيله اياب و ذهاب از درب منزل آن‌مرحوم واقع در خيابان پيروزی، سوم نيروی هوایی، كوی 36/3 پلاك 18 برقرار می‌باشد.

روحش شاد