جانم به فدايت عموجان

هواللطيف

نوشته‏اند حسن بن على عليه السلام چند پسر داشت كه اين‌ها همراه ابا عبدالله آمده بودند. يكى از آنها جناب قاسم بود.

امام حسن عليه السلام پسر ده ساله‏اى دارد كه آخرين پسر ايشان است، و اين بچه شايد از پدرش يادش نمى‏آمد چون وقتى كه پدرش از دنيا رفت گويا چند ماهه بوده است، در خانه حسين بزرگ شد.
ابا عبدالله به فرزندان امام حسن خيلى مهربانى مى‏كرد، شايد بيش از آن اندازه كه به پسران خودش مهربانى مى‏كرد چون آنها يتيم بودند و پدر نداشتند. اين پسر اسمش عبدالله و خيلى به آقا علاقه‏مند است، و آقا به زينب سپرده است كه تو مواظب بچه‏ها باش، و زينب دائما مراقب آنهاست. يكدفعه زينب متوجه شد كه عبدالله از خيمه بيرون آمده است و مى‏خواهد برود پيش عمويش حسين بن على عليه السلام.
زينب دويد او را بگيرد، او فرياد كرد: «و الله لا افارق عمى‏» به خدا قسم كه من هرگز از عمويم جدا نمى‏شوم. آن طفل مى‏دود، زينب مى‏دود( السلام عليك يا ابا عبد الله! اشهد انك قد امرت بالمعروف و نهيت عن المنكر و جاهدت فى الله حق جهاده).
آنقدر زينب دويد كه به ابا عبد الله نزديك شد. آقا فرمود: نه، تو برگرد، بگذار اين بچه پيش خودم باشد. خودش را انداخت‏به دامان حسين عليه السلام (حسين است، او خودش عالمى دارد). در همين حال، يكى از دشمنان آمد براى اين‌كه ضربتى به ابا عبد الله بزند.
تا شمشيرش را بالا برد، اين طفل فرياد كرد: «يابن الزانية! اتريد ان تقتل عمى‏»؟ زنازاده! تو مى‏خواهى عموى مرا بكشى؟ تا او شمشيرش را حواله كرد، اين طفل دست‏خود را جلو آورد و دستش بريده شد. فرياد كرد: يا عماه!عموجان ببين با من چه كردند!
«اشهد انك قد امرت بالمعروف و نهيت عن المنكر و جاهدت فى الله حق جهاده حتى اتيك اليقين.»
و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم، و صلى الله على محمد و آله الطاهرين.

شهيد مطهری - مجموعه آثار ج 17 از ص 297

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ای یادگار من، جان برادرم
در قتلگاه عشق، ای یار آخرم

از دست عمه چون، تیری رها شدی
بر سینه ی عمو، بس پُر بَها شدی

گر تشنه ای کنون، در پیش علقمه
مژده که می شوی، سیراب فاطمه

از قلتگاه من، ای یاس باغ من
رفتی دوباره، غم آمد سراغ من

#####

موجی ز دریا مانده ام
رفتند و تنها مانده ام

ای باغبان قدری بمان
من غنچه ای جا مانده ام

ای سایه‌ی روی سرم
بی تو کجا من ره بَرم

گویی اگر من کودکم
گویم مرید اصغرم

ای یاور تنهای من
عشقت زسر تا پای من

آید به استقبال من
با مادرت بابای من

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ