پيچك

هوالعليم

سلام

نمی‌دانم چرا بسياری از مردم با شنيدن واقعه دانشگاه صنعتی شريف شگفت زده شده‌اند و اين واقعه را نمی‌توانند باور كنند. اما به نظر من اين حادثه امری طبيعی بود و دليلی جز شالوده فكری عوامل آن حادثه نداشت. هنگامی كه دو تن از فعالان سياسی و برجسته يك گروهك دانشجویی ، كه ادعای پيروی بی‌چون و چرا از تفكرات حضرت امام (ره) را دارند ، برای رسيدن به اميال و جاه و مقام خود دست به دامان دشمن قسم‌خورده اسلام (كه همان امام راحل از او به عنوان شيطان بزرگ ياد می‌كند) می‌شوند و در برابر دوربين‌های جهانی از ضبط تصوير دريوزگی خود هيچ ابایی ندارند آيا هتك حرمت به شهيدان از سوی دست پروردگان آن‌ها تعجبی دارد؟ اگر اين افراد كه همان زمان امام راحل نيز امتحان خود را پس داده‌اند اين حركت خودجوش و دمكراسی‌گونه را تاييد می‌كردند جای تعجب داشت نه اكنون. خب اين امری طبيعی است كه افرادی كه مسندها و جاه و جلالی را كه 16 سال برايش خون دل خوردند در يك شب بر باد رفته ببينند و آن را نشات گرفته از آرای خيل كثيری از محرومان و خانواده‌های معظم شهدا ، كه رأی خود را با همان معيارهای دمكراسی‌گونه بر صندوق‌های رای ريخته‌اند ، ببينند چه رفتاری با فرزندان آن‌ها خواهند كرد. تعجبی ندارد افرادی كه آزادی بيان و حقوق بشر را با نارنجك و ضرب و شتم و چماق به ارمغان می‌آورند حرمت شهدا را بشكنند. خدا را شاكرم كه حكومت يك روستا را نيز به اينان ندادند و الا دمكراسی را با شلاق به مردم هديه می‌كردند .

از كوزه همان طراود كه در اوست

آنچه كه مرا در فكر فرو می‌برد و در حكمت آن عاجز می‌مانم اين است كه چه حكمتی دارد كه شهدای گمنام بايد پس از سال‌ها گمنامی و غربت هنوز هم اين‌قدر مظلوم باشند؟ به راستی چه حكمتی دارد كه شكستن حرمت عزيزان خدا در چنين روزهایی تكرار می‌شود؟ اين روزها چه سری با خود به همراه دارند كه زمانی بازماندگان حسين‌ابن علی (ع) را هنگام رسيدن به شام دشنام می‌دهند و سنگ باران می‌كنند و زمانی ديگر در همان روزها حرمت شهدا و عزيزان خدا را می‌شكنند؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ای امينان آستين بالا زديد
دست دل بر دامن دريا زديد

روزمحشر را زخاطر برده‌ايد
فصل آخر را ز خاطر برده‌ايد

دينتان بر باد دنيا داده‌ايد
مست از شرب كدامين باده‌ايد

كوختان را كاخ زيبا كرده‌ايد
عمرتان را صرف دنيا كرده‌ايد

می زنيد هردم ، دم از عشق امام
عـاشق مـيـزيد و دنـبـال مـقـام

مال و مكنت چشمتان را كور كرد
دام شهوت قلبتان بی نور كرد

كيستيد آخر مريد عمر و عاص
درپی تكفير و مكر عام و خاص

قلب رهبر مملو خونابه از دست شماست
تاری شب حاصل از انديشه پست شماست

بوی كفر و ننگ می‌آيد ز هر گفتارتان
ابن ملجم گونه باشد شيوه كردارتان

بندگان خم شده پيش شكم
می‌زنند حرف از قناعت دم به دم

بـادهـای هـرزه دشـت و دمـن
خـار و خـسهـای گـلاويـز چمن

رشوه خواری آفت گلشن شده
شـمع بيت المال نور افكن شده

پـيـچـك افـتـاده به جـان ساقه‌ها
گـشـتـه پـژمرده هـمـه آلاله‌ها

عاقبت ازبس چپاول می‌كنند
شهر تهران را چو كابل می‌كنند

ای شرارت پـيـشگـان هـرزه گـرد
در كـجـا بـوديـد هـنـگـام نـبـرد

در كجا بوديد وقتی جنگ بود
عرصه بر شيران عالم تنگ بود

يـاد بـاد آن روزگـار بـا صـفـا
مـردم جـان بـركـف راه خـدا

آن بسيجی های بی نام و نشان
مـالـك اشترهـای صفين زمان

بی‌صفتها از شهيدان زنده‌ايد
عـارتـان آيد خـدا را بـنـده‌ايد؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اخبار مرتبط:

گزارش تصویری از مراسم باشكوه به خاک‌سپاری شهدای گمنام در مسجد دانشگاه شريف

معاون وزیرعلوم: عوامل حادثه دانشگاه شریف را از بدنه دانشجویان جدا می‌دانیم

ضرب‌وشتم رئیس دانشگاه شریف

روسای دانشگاه‌های كشور:
تعلل و تاخیر در برخورد با حرمت‌شكنان را جایز نمی‌دانیم

آزادی اندیشه با مشت و لگد اضافه، میراث‌ها‌یی از مرد گفتمان ایران