كوفه ميا حسين جان

هوالحكيم

سلام

ايام سوگواری آقا اباعبدالله (ع) را بر عموم شيعيان و مسلمانان جهان اسلام بالاخص منتقم آل محمد (عج) تسليت عرض می‌كنم

!الا... ای محرم

تو آن خشم خونین خلق خدایی که از حنجر سرخ و پاک شهیدان برون زد. تو بغض گلوی تمام ستم‌دیدگانی که در کربلا ، نیم‌روزی به یک‌باره ترکید. تو خون دل و دیده روزگاری که با خنجر کینه‌توز ستم، بر زمین ریخت . تو خون خدایی که با خاک آمیخت. تو شب‌رنگ سرخی، که در سال‌های سیاهی درخشید.
الا .... ای محرم!
تو خشم گره خورده سالیانی، تو آتش‌فشانی، تو بر ظلم دشمن گواهی. تو بر شور ایمان پاکان نشانی. تو هفتاد آیه، تو هفتاد سوره ، تو هفتاد رمز حیاتی، تو پیغام فریاد سرخ زمانی. تو موجی ز دریای عصیان و خشمی که افتان و خیزان رسیده است بر ساحل روزگاران.
الا .... ای محرم!
تو فجری، تو نصری ، تویی لیلةالقدر مردم . تو رعدی ، تو برقی، تو طوفان طفی، تویی غرش تندر کوه‌ساران!
الا ... ای محرم!
تو یادآور عشق و خون و حماسه. تو دانش‌گه بی‌نظیر جهاد و « شهادت ». تویی مظهر « ثار» و « ایثار» یاران.
الا... ای محرم!
به هنگام و هنگامه هجرت کاروان شهیدان . تو آن راهبان روان‌بخش و مهمان‌نوازی که در پای ره پوی آزادگان لاله ارغوان می‌فشانی.
الا ... ای محرم!
به چشم و دل قهرمانان و آزاد مردان که همواره بر ضد بیداد، قامت کشیدند و در صفحه سرخ تاریخ ، زیباترین نقش جاوید را آفریدند. تو آن آشنای کهن یاد و دشمن ستیزی که همواره در یادشانی.
الا... ای محرم!
تو آن کیمیای دگرگونه سازی که مرگ حیات‌آفرین را، به نام « شهادت » به اکسیر عشقی که در التهاب سرانگشت سحر آفرینت نهفته است، چو شهدی مصفا و شیرین به کام پذیرندگان می چشانی!

" جواد محدثی"

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«حسین‏» زیباترین نامى است كه در شناسنامه بشر نوشته‏اند،
در پهن‌دشت آفرینش انسان، سه پرده نمایش جاودانه از اسرار خلقت تصویر كرده‏اند:
1- عصیان آدم در بهشت و هبوط او به طبیعت ‏خاكى؛ كه آغاز كارزار هماره تاریخى هابیل و قابیل است.
2- بعثت انسان و ختم رسالت؛ كه مدرسه معراج دوباره آدمى است.
3- و "عاشورا"؛ كه صحنه نمایش فراگیر و فشرده تمامیت كارزار خوبى و بدى است. عاشورا عرصه اثبات ظفرمندى انسان خداگونه بر سپاه ابلیس است؛ پرده‏اى است كه در آن عینیت عروج، و حقیقت معراج را تصویر كرده‏اند.
و "حسین" روح زیباى خداگونگى انسان است؛ ثارالله است.
آل عصمت هرگز بى‌دلیل، حسین را وارث آدم، وارث نوح و ابراهیم و موسى، وارث عیسى و محمد، لقب نداده‏اند.
"حسین" زیباترین نامى است كه در شناسنامه بشر نوشته‏اند.
"حسین" تفسیر بعثت، ترجمان نبوت و معناى امامت است.
سینه "حسین" جلوه‌گاه نور هدایت نبى؛ و شمشیرش ذوالفقار عدالت على است.
این مرام و منطق حسین است، كه آزادگى را تفسیر مى‏كند. و آن فریادى كه از زبان او، هر دم در گوش زمانه مى‏پیچد، نداى همه مظلومان تاریخ است.
اگر "حسین" نمى‏بود، در دو راهی‌هاى دائمى انتخاب انسان - كه در سرنوشت‏ بشر تقدیر كرده‏اند - چه كسى قافله‏هاى گمشده را هدایت مى‏كرد؟
از آن روز كه "خون خدا" در اوج بیداد عصر ستم در صحراى گرم و عطش‌ناك نینوا بر زمین ریخته شد، "عاشورا" دیگر "دهم" نیست؛ آغاز و انجام است. زمان نیست؛ بستر زمانه است، فرهنگ است، اصالت است. "عاشورا" تداوم رسالت انسان در پهنه خلقت است. و مدینه فرهنگ و تمدن خدایى عاشورا را شهرى است مقدس به نام "كربلا". و سرتاسر زمین خدا كربلاست.
هان ‏اى حسینیان، خیمه‏هاى عشق و عزا برپا دارید و نغمه‏هاى شور شهادت سر دهید و بر سنج آگاهى و طبل رحیل بكوبید كه " محرم"، آغاز هجرت انسان، بهار اصحاب شهادت و فصل لاله‏هاى سرخ و شقایق‌هاى گل‌گون، و زمان معراج "وارث آدم" از راه رسیده است.
از آن روز واقعه، هر كس و هر قافله‏اى كه ره مى‏سپارد، بى‌گمان در دو راهى انتخاب، كاروان حسین را خواهد دید. پیوستن به این قافله نور را آدابى است كه بى‌تشرف به آن، اجازه ورود نمى‏دهند. به حریم كاروان كه رسیدى باید احرام شهادت بربندى و چون نداى رسا، اما حزین و غریبانه "هل من ناصر" شنیدى باید لبیك اجابت گویى؛ و اصحاب این كاروان را پیمان‌نامه‏اى است‏ به رنگ خون، و به زیبایى وسعت ایمان به نام " شهادت " ؛ امضا كه كردى، بیرق سبز علم‌دار كربلا را بر سر خویش خواهى دید، و این عطر بهشت است كه به مشام تو مى‏رسد؛
راه حسین كوتاه‌ترین راه بهشت است.
خون جارى عاشورا تا ابدیت در رگ و ریشه آزادگى جارى است. غیرت‌مندى نیست كه ماجراى آن محشر عظما را بشنود و به احرار جهان نپیوندد. كدام آزاده‏اى است كه وام‌دار قیام حسین و قیامتى كه هفتاد و دو تن در آن روز واقعه برپا كردند، نباشد؟ و كدامین چشم است كه مرثیه مصیبت آل ثارالله را بشنود و خونابه غم مظلومیت و غربت انسان را از دیدگان فرو نریزد؟
گریه بر حسین، الفباى آداب بیدارى، و علامتى است كه میل به طهارت روح را گواهى مى‏دهد و این آغاز كار است. باید حسینى شد.
هر جا كه قیامى برپا است تا معروفى اقامه شود، "حسین" آنجاست؛ و هر كه بر منكر و ستم نخروشد به كاروان حسین پشت كرده است. "حسین" میزان سنجش صداقت آدمى است، قبول ولایت ‏حسین، برات آزادى انسان از جهنم پلیدی‌هاست.
هان‏اى حسینیان، خیمه‏هاى عشق و ایمان بر پا دارید و بر سنج آگاهى، و طبل رحیل بكوبید كه محرم، آغاز هجرت انسان از راه رسیده است ...

"حمید انصارى"

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

راستش می‌دونم كه هنوز زوده برای ورود به محرم. منتهی دو سه روز آينده مشغله خيلی زيادی داشتم گفتم شايد نتونم به موقع به روز كنم. اين بود كه يكی دو روزی زودتر خدمت رسيديم تا جبران تاخير‌های قبلی بشه. امسال هم سعی می‌كنم مانند دو سال گذشته ، برای هر روز دهه اول با يك مطلب به مناسبت همون روز در خدمتتون باشم. منتهی خيلی برام دعا كنيد تا توفيقش رو داشته باشم. چون خيلی خيلی سرم شلوغه. لينك صوتی زيارت عاشورا هم در حاشيه هست. اگر گوش كرديد برای من هم دعا كنيد. فقط هم يك دعا رو ازتون می‌خوام و اون اين‌كه آدم بشم. همين. اگه براتون دعا كردن هم سخت بود و يا حوصله و وقت دعا برای من رو نداشتيد فقط يك لحظه من رو از نظرتون هم بگذرونيد برام كافیه.

باز هم تاكيد می كنم خيلی خيلی التماس دعا داريم هاا