رابطه در دنیای مجازی - 1

هوالحميد

سلام

خجسته ميلاد رسول گرامی اسلام ، خاتم الانبيا محمد مصطفی (ص) ، بنيان‌گذار فقه شيعه ، امام جعفر صادق (ع) و هفته وحدت برشما و عموم مسلمانان جهان اسلام مبارك باد

قصد داشتم امشب برای شما دوستان و عزیزان از دنیای مجازی و دوستی‌های این دنیا و .... بنویسم. اما همان‌طوری كه خودتون هم می‌دونید این‌طور مسائل و بحث روی اون‌ها مانند یك تحقیق مفصل موضوعی نیازمند فرصت و زمان مناسبی است كه انسان بتونه نظرات خودش رو از طریق یافته‌ها و تجربیات ملموس دیگران به عینیت برسونه به نحوی كه برای همه مشهود و ملموس باشه. از این رو برای این قسمت یك داستان واقعی رو كه دقیقا اتفاقی است در همین رابطه و برای یكی از عزیزانی كه در این دنیا قلم میزند به وقوع پیوسته بنویسم تا ذهن همگی نسبت به مطلب اصلی روشن بشه. اما قبل از شروع داستان ، چند سوال داشتم:
1 - خیلی‌ها معتقدند انسان در ارتباطات مجازی مانند ای‌میل ، مسنجر ، كامنت و ... به دلیل نداشتن هویت واقعی و یا رد پا از تبعات رابطه در دنیای واقعی در امانه و به راحتی و بدون هیچ‌گونه مشكلی می‌تونه دوست و یا شریك زندگی آینده خودش رو از میان هزاران نفری كه در این دنیای مجازی حضور دارند انتخاب كنه و اگر مورد پسند نبود به سراغ يكی ديگه بره. نظر شما هم همینه؟ یا نه نظر دیگه‌ای دارید؟
2 – خیلی‌ها فكر می‌كنند اون شخصی رو كه انتخاب كردند با بقیه هم‌جنس‌هاشون فرق داره و یه چیز دیگه است. و امكان نداره كارهای خطایی رو كه دیگر هم نوعانش مرتكب می‌شن این شخص هم مرتكب بشه. شما چه نظری دارید؟
3 – خیلی ها معتقدند ارتباطات این دنیا برای انسان وابستگی ، دل بستگی ، دل مشغولی و یا به عبارتی عشق ایجاد نمی‌كنه و هر وقت فهمید اشتباه كرده به راحتی میتونه این ارتباط رو قطع كنه و یك ارتباط دیگه رو شروع كنه. واقعا همین‌طوره؟
خب بهتره داستان رو با هم بخونیم از زبان یك دختر پاك ، معصوم و متدین ( دختر خوبی كه پا به این كلبه گذاشتی، قدمت روی چشم. ازت خواهش می‌كنم با دقت بخون. هر كسی ارزش و لیاقت چشم‌های تو ، زبان تو ، دست‌های تو و از همه مهم‌تر قلب تو رو نداره. پس تو این دنیای مجازی خیلی مواظب خودت باش)

"هوالمحبوب"

قبل از هر چیز بهتره یه توضیح مختصر راجع به خودم و خانواده‌ام بدم.
من دختری هستم در خانواده ای مذهبی با اعتقادات خاص. خوش‌بختانه در طول سال‌های زندگیم هیچ وقت هیچ کم و کسری نداشتم و از این بابت خدا رو شکر میکنم . به شخصه اعتقادات خاصی دارم و برای اون‌ها ارزش قائلم . از این‌که با هر فردی به راحتی صحبت کنم اصلاً خوشم نمیاد و دوست دارم شناخت قبلی داشته باشم . بی نهایت مغرورم و شاید غرور خود برتربینی و فراموش کردن شیطان زندگیم رو عوض کرد .

19-20 فروردین 1384...
یه شب که حسابی حوصله‌ام سر رفته بود و بی‌خوابی به کلم زده بود و تازه هم اینترنت رو یاد گرفته و حسابی عاشقش شده بودم رفتم تو این دنیای مجازی . بی اختیار وارد چت روم فیزیک شدم . دیدم یه عده ایرانی مشغول صحبت راجع به یك برنامه بودن که بعداً فهمیدم برنامه‌ای علمی در ماهواره بوده. از صحبت یکی از اون افراد خوشم اومد و براش درخواست فرستادم كه باهم صحبت کنیم . حتی حرفی از asl واین موارد مرسوم در چت روم ها نبود . بدون این‌كه حرفی از خودمون بشه شروع کردیم به صحبت. او چند موضوع مطرح کرد و در آخر به مسئله‌ی موسیقی پرداختیم. انواع موسیقی و سازها و ...
تا این‌که بالاخره این سکوت شکسته شد وتازه ما در مورد این‌که هر کدوم پسر یا دختر هستیم پرسیدیم. چون از روی ID ها معلوم نبود. اون شب 1-2 ساعت حرف زدیم و صحبتی 2-3 دقیقه‌ای راجع به اسم و سن و بقیه حرفهایی بود که گفتم . قرار بعدی ما شد برای چند شب بعد....
اون شب از او خبری نشد.چند روز بعد برای من off گذاشت و عذر خواهی کرد که سفری غیر منتظره براش پیش اومده . قابل ذکره که تا مدتها کلمه‌ی خانم و آقا از دهن ما نمی‌افتاد وتمام الفاظ جمع به کار برده میشد . بالاخره یه شب دوباره با هم حرف زدیم و اون از خوابی که دیده بود برای من گفت . خواب دیده بود که در حرم امام رضا است و .... که از خواب بلند میشه و .... با شنیدن این خواب و اتفاق احساس کردم با کسی طرف هستم که خیلی آدم حسابیه و این‌رو یك افتخار می‌دونستم که با او حرف میزنم . حرف‌های ما ادامه داشت بدون این‌که کوچک‌ترین احساس علاقه از او در وجودم تبلور کنه چون می‌گفتم من که او رو نمی‌شناسم و ....
حرف‌های ما ادامه داشت و هر دفعه بحث در مورد موضوعی خاص بدون این‌که از خودمون و خانواده و خصوصیات چیزی بگیم . فقط من می‌دونستم اون مهندسه و چند روز در هفته خارج از تهرانه . شاید هفته‌ای یک یا دو بار حرف می‌زدیم . تا این‌که او شب دیگه‌ای از خواب دیگه‌ای گفت . تمایل ندارم از خواب‌ها چیزی بگم ولی در خواب کسی رو دیده بود که خودش رو با نام من معرفی کرده بود . مشخصاتی كه از اون دختر گفت عیناً مشخصات من بود . اون شب حال عجیبی داشتم . از اون شب به بعد ارتباط ما بیشتر شد . او برام شعر می گفت و حرفهای عاشقانه . از خواب‌هایی میگفت که از شنیدن اون لذت می‌بردم . دیگه کم کم با هم راحت صحبت می کردیم . اون کلمه‌ی "جان" رو ضمیمه‌ی تمام حرف‌هاش می‌کرد، شکلکهای قلب می‌فرستاد، با آب و تاب تمام حرفها و اتفاقات روزمره رو برام تعریف می‌کرد ، در مورد کارها و تصمیماتش ازم اجازه می‌گرفت ، از خوندن حرف‌هام لذت می برد، مهربانم از جملاتش نمی‌افتاد......
تا اینکه کار به جایی رسید که از عقاید هم پرسیدیم . از وضع ظاهری و ... اکثراً من او رو با وب‌کم می‌دیدم ولی او هنوز عکس من رو هم ندیده بود . تا اینکه یک شب با اصرار او عکسم رو فرستادم و اونجا بود که هر لحظه حال او رو بدتر میدیدم . چنان توصیفی از چهره‌ی من می‌کرد که به عمرم نشنیده بودم . هر لحظه که بیشتر به عکس نگاه می‌کرد یاد خواب‌هاش و چهره‌ی من در خواب‌هاش می‌افتاد . وقتی از تیپ ظاهری من شنید کلی احساس رضایت کرد . راجع به مرجع تقلید ، ولایت فقیه ، و خلاصه کلی اعتقادات دیگه حرف زدیم . باورم شده بود که مرد رویاهام رو پیدا کردم و کیف می‌کردم با کسی صحبت می‌کنم که به ظاهر پایه ی اعتقادیش از من قوی تره
ومدام شکرگزار خدا بودم وبرای رسیدن به این مرد رویایی کلی نذر و نیاز کردم . این وضعیت ادامه داشت و ارتباط ما روز به روز بیشتر می‌شد . شاید روزهایی می‌شد که چند بار در روز چت می‌کردیم . این وضعیت تا اواخر خرداد و اوایل تیر ادامه داشت ومن ساده همچنان غرق در افکار خام و ساده ی خودم....
چیزی که تو این مدت خیلی تکرار می‌شد خواب‌های مختلف او بود . در خواب‌هاش من رو به صورت‌های مختلف متصور می‌شد .الان که فکر میکنم می‌بینم شاید تعریف کردن اون‌ها نوعی تحریک من بوده.چه به لحاظ جسمی و چه روحی ، مشغول شدن بیش از اندازه ی فکرم و...
خب نمی خوام الان نتیجه گیری کنم. این ارتباط اینترنتی ادامه داشت تا اینکه حدود 1-2 هفته از او خبری نبود . یک شب كه وارد نت شدم دیدم از او off دارم .خیلی کوتاه . گفته بود : "دلم برات یه ذره شده....تلفن خونمون خرابه....نمی‌دونم باید چی‌کار کنم....این شماره‌ی منه . واقعاً نمی‌دونم چیکار کنم "
این حرف‌هایی بود که برای من زده بود . من شماره رو یادداشت کردم ولی جرات تلفن زدن نداشتم . با خودم میگفتم بالاخره درست میشه ومیاد دیگه . تا اینکه 2-3 شب بعد به طور ناگهانی کامپیوترم خراب شد . و هرچه دکمه‌ی start رو می‌زدم نه فن می‌چرخید و نه صفحه بالا میومد . اون موقع در بحبوحه‌ی اسباب کشی بودیم و امکان درست کردن کامپیوتر تا مدتی بعد نبود و این فاصله به 2-3 هفته انجامید . حسابی ناراحت و نا آرام بودم . تا اینکه یک روز 5شنبه که بیرون کار داشتم از تلفن عمومی چندین بار با اون شماره تماس گرفتم ولی کسی جواب نداد .
خیلی ناراحت خونه برگشتم . روز شنبه آینده دوباره وسوسه شدم که زنگ بزنم . البته من برای خودم یک خط تلفن جدا در اتاقم داشتم . بالاخره تماس گرفتم و با خوردن اولین بوق قطع کردم. یه جورایی پشیمون شده بودم . ولی چند دقیقه بعد با اون شماره با من تماس گرفته شد . من گوشی رو برداشتم و کنجکاو شنیدن صدا بودم . بعد سلامی مودبانه گفت: ببخشید منزل آقای....آقا... هستش . منم بدون اینکه به روی خودم بیارم گفتم :نه و بعد از عذرخواهی خداحافظی کرد . فقط خوشحال بودم که صداش رو شنیدم و دیگه چیزی نمی خواستم . اون روز این تماس ها ادامه داشت ولی من گوشی رو بر نمی‌داشتم . حتی تلفن رو کشیدم . ولی فایده نداشت . شاید از صبح تا بعد از ظهر بیش از 10 بار تماس گرفت . تا این‌که موقعیتی فراهم شد و من هم حسابی وسوسه شده بودم و تماس گرفتم . گفتم: ببخشین...(در ذهن خودم به شوخی این حرف‌ها رو می‌زدم) اگه یه نفر اشتباهی یه بار شماره‌ی شما رو بگیره دیگه باید آسایش و آرامشش رو از دست بده . او هم با شرمندگی گفت: خانم ببخشین من قصد مزاحمت نداشتم. صدای شما برای من آشنا بود و من قبلاً شنیده بودم برای همین زنگ می‌زدم تا مطمئن شم که شما همونی هستین که من فکر می‌کنم یا نه ؟ من پرسیدم شما چه کسی رو می‌خواین ؟ گفت : من دنبال ... خانوم هستم . شما میشناسین؟ گفتم شما فرض کنین من ... خانوم هستم با من صحبت کنین . گفت: نه اگه او نباشین که من وقتتون رو نمی‌گیرم . بالاخره از او اصرار که شما ... خانوم هستین یا نه . منم بالاخره اذیت رو کنار گذاشتم و گفتم : اگه شما ... آقا هستین.....من هم ... خانم هستم . دیگه حسابی زبونش بند اومده بود . ازش پرسیدم چطور بود که گفتین صدا آشناست؟ گفت مثل همون صدایی بود که در خواب شنیده بودم . اون روز 1 ساعتی حرف زدیم واز اون به بعد تماس‌ها از طرف اون بود . 1 تا 1:30 یا یه وقتایی تا 2 ساعت حرف میزدیم . او می‌گفت شب‌ها تلفن رو قطع کنم چون یه وقت از شوق هوس می‌کنه که نصف شب زنگ بزنه!!! ومن این اجازه رو بدم که با اینکار خودش رو آروم کنه !!!! خلاصه این حرف زدن‌ها ادامه داشت تا ما اسباب کشی کردیم . تو خونه‌ی جدید فقط یه خط تلفن داشتیم . و قرار شد که من هروقت می‌تونم زنگ بزنم و بعدش او تماس بگیره و حرف بزنیم . هفته‌های اول او خیلی زنگ می‌زد و مشتاق بود . ولی بعد از اینکه من خط موبایل گرفتم تماس‌ها از طرف من زیاد بود . گاهاً روزی شاید 30-40 بار زنگ می‌زدم ولی خبری نبود و بهانه‌ی کار و گرفتاری بود . حسابی بهش عادت کرده بودم و از نشنیدن صداش در یک روز دیوونه میشدم . معمولاً صبح‌ها تماس می‌گرفت و من رو بیدار میکرد یا من زنگ می‌زدم و صبح به خیر می‌گفتم . با حرف‌ها و تصمیماتی که او داشت کاملاً برام مسجل شده بود که ما برای هم هستیم . از خونه‌ای می‌گفت که پیش خرید کرده . از ظاهر خونه و ... حسابی کلافه بودم که چرا پا پیش نمی ذاره . آخر سر یه روز این جسارت رو به خودم دادم وبه او گفتم من خسته شدم از این قایم با شک‌ها، از این‌که هر لحظه احساس گناه می‌کنم،از این‌که بلا تکلیفم ، از این‌که حس می‌کنم بهم مشکوک شدن . او گفت:آخه من الان شرایطم جور نیست . خونه‌ام آماده نیست . نمی دونم چطوری به خانواده‌ام بگم و از این بهانه ها . قرار شد که استخاره کنه اگه خوب اومد این موضوع رو به یه طریقی با خونواده اش مطرح کنه . دو سه روز گذشت . یه شب تماس گرفت و گفت که دو بار استخاره گرفته . هر دو بار بد اومده . پس بهتره ما مدتی صحبت نکنیم تا اینکه دوباره او استخاره بگیره و به من خبر بده . هر چند اون شب که اینارو شنیدم حسابی کفری بودم ولی قبول کردم . تقریباً اوخر مردادماه بود . این وضعیت ادامه داشت تا اینکه یک شب بابام مسئله ای تازه مطرح كرد . (راستی اواسط مرداد بود که کامپیوترم درست شد . CPU و یه قطعه ی دیگش سوخته بود ) اواخر مرداد بود و ماه رجب. چند روزی به 13 رجب مونده بود . سه شنبه شب بود و فرداش قرار بود من ومامان و چند نفر از فامیل به مشهد مشرف بشیم . همون شبی که من و او برای آخرین بار حرف زدیم و قرار شد تا 1-2 هفته ی دیگه حرف نزنیم . حسابی کفری و ناراحت بودم پای کامپیوتر نشسته بودم و خودمو داشتم سرگرم میکردم که یهو بابایی اومدن . گفتن بابایی می‌خوام باهاتون صحبت کنم وقت دارین الان ؟ با اینکه حال نداشتم گفتم: بفرمایین...
بابایی گفتن اگه میشه بیاین این ور که قشنگ با هم حرف بزنیم . باز هم پذیرفتم . کامپیوتر رو خاموش کردم . مامان هم اومده بود . دلم مثل سیر و سرکه می جوشید . نکنه بویی برده باشن.
بابا شروع کردن به صحبت....

خب مثل اين‌كه خیلی طولانی شد. انشاالله بقيه داستان باشه برای قسمت بعد. راستی ، تا اين‌جا چه نظری داريد؟

دعا فراموش نشه