آسيب شناسی يك رابطه

هوالرحمن

آغاز ماه مبارك رمضان ، هفته دفاع مقدس و سال جديد تحصيلی بر همه مسلمانان و جويندگان راه كمال الهی مبارك باد

ماه رمضان شد، مى و ميخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت ‏سحر افتاد

افطار به مى كرد برم پير خرابات
گفتم كه تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد

با باده، وضو گير كه در مذهب رندان
در حضرت حق اين عملت ‏بارور افتاد

سلام بر همه دوستان و عزیزان. هر قدر بحث رابطه در دنیای مجازی و رابطه بیشتر پیش می‌رود افراد بیشتری به این حلقه وصل میشن و خاطرات و درد‌ دل هاشون رو بیان می‌كنند. تو این چند مدت یك داستان مشابهی در این رابطه رو از بیش از 4 نفر از دوستان شنیده‌ام ( بعضی‌ها تا انتها رفته‌ و دچار صدمات روحی شده‌اند ولی بعضی‌ها هنوز در رویای وصال به‌سر می‌برند) كه لازم دیدم داستان یكی از اون‌ها رو كه البته به لطف خدا به خیر گذشته (ولی چشمانش بر روی واقعيت باز گشته)، با اجازه خودشون و با حذف بعضی قسمت‌هاش (به‌خاطر درخواست خودشون) ، برای كسب تجربه سایر دوستانی كه در این مسئله و یا مشابه این مسائل درگیر هستند بنویسم. با توجه به این‌كه خود این عزیز نیز خواننده این داستان و نظرات نوشته شده در قسمت كامنت همین پست می‌باشد از همه دوستان خواهش می‌كنم كه مراعات حال این عزیز را نموده و نظرات خودشون رو با لطافت بیان كنند تا باعث افزایش مشكلات روحی ایشان نشود. این داستان به صورت گفتگوی زنده ( چت ) درمیان گذاشته شده كه برای جلوگیری از گسستگی مطالب و .... آن را به صورت داستان پیوسته برای شما عزیزان نوشته‌ام . امیدوارم این داستان واقعی ، راه‌گشای مشكلات عزیزانی باشد كه در این مسائل درگیرند و به‌خاطر توهمات ناشی از دلبستگی‌ها و وابستگی‌ها ، به انتظار كسی كه ارزشی برایشان قائل نیست هستند. این داستان ، در ظاهر، شاید سالم‌ترین نوع ارتباطی باشد كه به ذهن انسان خطور می‌كند و در اون هر دو طرف هیچ احساس خطایی نمی‌كنند. و به‌خاطر نوع و نحوه ارتباط و نحوه تداوم آن ، انسان را از اندیشیدن به خطاهای احتمالی آن و تبعات منفی در پیش رو باز‌می‌دارد. این شما و این هم داستان دختری 22 ساله:

" من راضيه دختری بیست و دوساله و از خانواده‌ای كاملا مذهبی هستم . با حبيب توی نت آشنا شدم. ارتباطمون از توی نت شروع و به دنیای واقعی كشیده شد. حدود 7 ماهی با هم ارتباط داشتیم . تو این مدت تصورم نسبت به حبيب این بود كه پاك‌ترین جوانی است كه تا به‌حال دیده‌ام . از یك خانواده مذهبی بود. همیشه منتظر همچین آدمی بودم. تو این مدت بهم ‌گفته‌ بود كه شاید ازدواجی در كار نباشه. گفته بود كه بهش وابسته نشم. اما چند هفته‌ای نگذشته بود كه دیدم بدجوری بهش وابسته شده‌ام. علی‌رغم تمام ترسی كه داشتم كه مبادا كسی ما رو ببینه ، وقتی با هم بودیم احساس آرامش می‌كردم. تو این مدت هیچ بی‌احترامی به هم نكردیم. به هم تو نگفتیم. حتی رو راست به هم نگفتیم كه به هم علاقه داریم. همش با شرم و حیا با هم حرف می‌زدیم. كنار هم می‌نشستیم بین خودمون كیف میذاشتیم. روبروی هم می‌نشستیم به هم نگاه نمی‌كردیم. تقریبا هر روز با هم بودیم . تا این‌كه بعد از چند ماه از آشنایی ، دانشگاه قبول شد. گفت كه باید از هم جدا شیم. گفت كه فراموشم كنید. فكر كنید من و شما یك نسیم بودیم ، یك روز از كنار هم گذشتیم با خاطرات خوب. گفت و رفت. اما من نتونستم. مثل این فیلم‌های هندی نتونستم اون رو فراموش كنم. خیلی براش پیغام میذاشتم ولی هیچ خبری ازش نداشتم. دیگه داشتم عادت می‌كردم كه نیست. تا این‌كه بعد از چند سال برام پیغام گذاشت. من ساده احمق فكر كردم خبر خوشیه. پیغام داده بود كه با هم حرف بزنیم. بهش زنگ زدم. گفت چرا من رو فراموش نمی‌كنی؟ گفتم نمی‌تونم و مثل ... عشق رو ازش گدایی كردم. اونم گفت من نمیتونم نه با شما و نه با هیچ كس دیگه ازدواج كنم. ( دلیلش رو هنوز هم نمی‌دونم ) بعد یك پیشنهاد داد. ازدواج موقت بدون اذن پدر. بهش گفتم نه و قبول نكردم. بعد از یك ماه دوباره زنگ زد و گفت "دارم طلبگی می‌خونم و تحقیق كردم كه میشه بدون اذن پدر ازدواج موقت كرد". وقتی همدیگه رو دیدیم اولش قبول نكردم و گفتم كه مطمئن نیستم. ولی بعد ... شدم و به خاطر اون قبول كردم. باور كردم كه توی دین اشكال نداره. اما اشتباه كردم و .... . از اون‌جایی كه خدا دوستم داشت نگذاشت اتفاق بدی برام بیفته .
از این قضیه چند ماهی گذشت. تو این مدت حالم خیلی بد بود. داغون شده بودم. تمام اون لحظات هر شب مثل فیلم تو ذهنم تكرار می‌شد. اون لحظه‌ها همیشه جلوی چشمانم بود. ولی به تدریج داشتم دیگه فراموش می‌كردم. تا این‌كه دوباره زنگ زد. اول جوابش رو ندادم. بعد پیش خودم گفتم چی‌كار داره؟ مگه نگفته كه دیگه زنگ نزن پس چی‌كارم داره؟ براش اس ام اس زدم كه چی كار داری؟ گفت اشكال داره دوباره با هم محرم بشیم؟ دیگه طاقت نیاوردم. بهش زنگ زدم و گفتم برای چی؟ فكر نمی كنی دیگه برای من بسه؟ همون یك بار بسه مُردم . نابود شدم. من كه نیاز جنسی به شما نداشتم. می‌دونید چی گفت؟ گفت اما من داشتم. انگار دنیا روی سرم خراب شد. گفتم پس من بازیچه تو بودم؟ گفت نه من كی این حرف رو زدم؟ می‌خواست حرف بزنه گفتم نه دیگه با حرف‌هات خر نمی‌شم. نه تو دیگه زنگ بزن و نه من به شما فكر می‌كنم. هر كاری می‌كنم نمی‌تونم ببخشمت. من خودم قبول كردم ولی نمی تونم ببخشمت. ....
می‌دونم كه مقصر من بودم. اون گفته بود كه نمی‌تونیم با هم ازدواج كنیم و دیگه به هم فكر نكنیم. اما من نتونستم. شاید اون واقعا نمی‌تونست. شاید شرایط براش مهیا نبود. شاید.... ولی من هی اصرار كردم. اون هم می‌خواست به قول خودش یه جوری به من ادای دین كنه اما نمی‌دونست چه جوری. من بی‌خودی اصرار كردم. با اصرارم فقط اون رو آزار می‌دادم. همین. من فكر می‌كردم واقعا دوستم داره اما وقتی گفت من نیاز جنسی به شما دارم دیگه همه چیز تموم شد. همون اول كه رفت باید فراموشش می‌كردم. نباید اینقدر اصرار می‌كردم. عشق كه گدایی نیست. این اصرار من بود كه باعث شد برگرده و فكرهای غلط پیش بیاد."

همه دخترانی كه درگیر ارتباط با جنس مخالف می‌شوند ، احساس می‌كنند كه فرد مورد علاقه‌شان با دیگران فرق دارد و ارتباط بین این دو نیز با ارتباطات كوچه و خیابانی و یا ارتباطات بین دو جنس مخالف فرق می‌كند. اما نكته اساسی این‌جا است كه تا اطمینانی بوجود نیاید ارتباطی نیز شكل نمی‌گیرد. یعنی هیچ دختر واقع‌بین و سالمی نیست كه بدون اطمینان به كسی ، حاضر به برقراری ارتباط با وی و به عبارتی سهیم كردن او در زندگی آینده خود باشد. و این اطمینان است كه وی را به این اندیشه می‌رساند كه او با دیگران فرق دارد و فرجام این ارتباط نیز مانند ارتباطات دیگر نبوده و موفق خواهد بود. اما آن‌چه كه در این موارد مهم است و مورد توجه قرار نمی‌گیرد این است كه مسیر كسب اطمینان آن دختر به فرد مورد علاقه‌اش درست نبوده و از روی احساسات صورت گرفته است. تمامی ضربات سهمگینی كه انسان در طول زندگی خود دچار آن می‌شود، از روی اطمینان كاذبی است كه دارد. اطمینان بیش از حد به یك دوست و افشای اسرار ، اطمینان كاذب به یك پسر به خاطر دلبستگی‌ها و وابستگی‌ها و ....
آن‌چه كه به وضوح در این داستان دیده می‌شود ، این است كه علاوه بر بازی با احساسات این دختر ، با درخواست عدم وابستگی به وی و یا به عبارتی صادق نشان دادن خود در ارتباط ، روح آن دختر را نیز تسخیر كرده است. چرا كه اگر خودش واقعا به این عدم وابستگی پایبند بود ارتباطی هم صورت نمی‌گرفت. چطور ممكن است كه كسی نگران وابستگی یك شخص به خودش باشد ولی از تداوم ارتباط ، ( كه بدون استثنا باعث پیشرفت و عمق وابستگی می‌شود ) پرهیز نكند؟ چه لزومی دارد كه كسی بعد از چند سال تماس بگیرد و بگوید كه چرا مرا فراموش نمی‌كنید!!! و در ادامه تقاضای ازدواج موقت بدون اذن پدر بدهد؟!! آیا واقعا انگیزه تماس او نگرانی از عدم فراموشی توسط آن دختر بوده و یا محك زدن او نسبت به خواسته‌اش؟ آيا واقعا طلبگی می‌خوانده و يا اظهار طلبگی خواندن ( آن‌هم كسی كه دانشجو شده است) محملی برای درست جلوه دادن پيشنهاد خود بوده؟؟
تا آن‌جا كه به یاد دارم و اسلام را از اهل آن فراگرفته‌ام ، به یاد ندارم كه مرجعی گفته باشد اول حكم را پیدا كنید بعد ببینید كدام مرجع آن حكم را داده و از آن پیروی كنید!!!. بلكه آن‌طور كه به من یاد داده‌اند و در تمامی رسائل علما دیده‌ام ، بنا بر این است كه ابتدا مرجع اعلم را پیدا كنیم و بعد ببینیم در مورد مسئله‌ای كه برایمان پیش آمده چه حكمی داده اند و از آن پیروی كنیم. ولی گویا جدیدا مرسوم شده كه اول حكمی را برای مسئله‌ای انتخاب كنیم و بعد ببینیم كدام مرجع آن‌را قبول دارد و بعد از او پیروی كنیم!!! ( بگذریم كه بسیاری خود را اعلم می‌دانند و خود فتوای احكام را صادر می‌كنند). دوستی داشتم كه می‌خواست خمس خود را حساب كند. پول زیادی را برای خرید مسكن پس‌انداز كرده بود و دنبال مرجعی می‌گشت كه بگوید خمس به این پس انداز تعلق نمی‌گیرد تا از او پیروی كند!!! . در این مسائل هم گویا همین‌طور شده . می‌روند ببینند كدام مرجع در مورد ازدواج دختر اذن پدر را شرط نمی‌داند بعد از او پیروی كنند!!!
و اما نتیجه این ارتباط
هرچند كه در این داستان هر دوطرف این ارتباط ، افراد سالمی به نظر برسند كه انگیزه‌های منفی نداشته باشند. اما مشكلاتی كه از بابت این ارتباط گریبان‌گیر آن دختر شده‌است را نمی‌توان نادیده گرفت. تبعات منفی این ارتباط خود را پس از قطع ارتباط به خوبی نمایان می‌سازد . تا حدی كه ممكن است اطرافیان به راحتی به وجود یك مشكل در آن دختر پی ببرند. عصبانیت ، گوشه‌گیری ، فرار از جمع ، حضور دائمی در نت ( به این نیت كه شاید بیاید) ، اعتیاد به نت ، ارسال آف‌های عاشقانه و محبت آمیز برای طرف مقابل تا شاید دلش به رحم آید و دوباره بازگردد ، ناموفق بودن در درس و امتحانات و ... از یك سو و ترس از آینده ، هراس از فاش شدن این ارتباط در زندگی مشترك آینده، فرار از خواستگارانی كه شاید بهترین فرصت‌ها باشند و .... از سوی دیگر، تبعاتی است كه نه تنها فرد را دچار بیماری‌های روحی فراوان می‌سازد بلكه بسیاری از فرصت‌های ممكن در پیش رو را از آن دختر سلب می‌كند. در حقیقت تبعات یك ارتباط ساده و ایجاد دلبستگی بین دو جنس مخالف و قطع آن پس از مدتی ، (صرف نظر از بعد شرعی آن ) از نظر صدمات اجتماعی وارده به یك دختر ، تفاوتی با یك طلاق ندارد. حال چه صیغه عقد (موقت و یا دائم) جاری شده باشد یا نشده باشد. از نظر صدمات روحی و اجتماعی هر دو تبعات مشتركی دارند و تفاوتی با هم ندارند.
سعی داشتم این سلسله بحث رو تمام كنم . اما هرچه به انتهای آن نزدیك‌تر می‌شوم مشتاقان بیشتری را می‌بینم كه خواهان تداوم آن هستند. سعی می‌كنم در یكی دو قسمت بعد نیز از تجربیات دوستان در این رابطه استفاده كنم.
چندی پیش داشتم در مورد مطلبی گشت و گذار می‌كردم به وبلاگ یك آشنای غریب برخوردم و مطلبی كه جدیدا نوشته بود. یك قسمت نوشته‌اش ("در واقع این معضل بزرگیه كه امروز جامعه ما رو درگیر كرده . به دلیل گسترش حضور دختران و زنان در جامعه، قطعا روابط اونها هم گسترده‌تر شده . اما مشكل اینجاست كه دیدگاه ما هنوز همونطور سنتی باقی مونده و فكر می‌كنیم آخر رابطه هر دختر و پسری باید حتما خواستگاری‌های مسخره سنتی ( كه هیچ شناخت و اطلاعاتی از شخصیت و نیازهای دو طرف بهشون نمیده ) و در نهایت ازدواج باشه و اینه كه آمار طلاق رو بالا برده، نه دوستی‌های به اصطلاح خیابانی! " ) نظر من رو خیلی به خودش جلب كرد و برام جالب بود. البته نه به خاطر نظر اشتباهی كه داشت بلكه به خاطر این‌كه این نظر توسط او بیان شده بود. بعد كه یه كم فكر كردم ، با شناختی كه از روحیات او داشتم به این نتیجه رسیدم كه این نوع تفكر نیز از او بعید نیست. خیلی از دختران هستند كه دچار اشتباهات بزرگی در طول زندگی خود می‌شوند ولی نمی‌خواهند باور كنند كه عمری از زندگی خود را به‌خاطر هوا و هوس دیگران باخته‌اند. برای همین سعی می‌كنند بر روی آن سرپوش بگذارند و آن را فقط یك فرصت از دست رفته تلقی كنند. كه این امر برای آن‌ها تبدیل به عقده‌های روحی و روانی خواهد شد. البته نمی‌دانم ایشان این آمار را از كدام كشور و كدام مرجعی دریافت كرده‌اند اما من كه تا حدودی با این آمار و ابعاد آن درگیر بوده‌ام و در بسیاری از مراجع مختلف نیز به ثبت رسیده ، 83 درصد طلاق‌ها را از سوی زوجینی است كه از ارتباطات خیابانی به هم رسیده و پس از مدتی كه از خامی خارج و تازه هوش و هواسشان درآمده پی به اشتباهات بزرگ خود برده‌اند. از سوی دیگر این دیدگاه افراد نسبت به خواستگاری در ازدواج هم به خاطر كج فهمی برخی افراد از ازدواج و خواستگاری است. در جای جای اسلام تاكید شده كه دختر و پسر قبل از ازدواج و در مراحل خواستگاری باید به تفاهم برسند و دیدگاه‌ها و خواسته‌های خود را با هم در میان بگذارند. سوال من این است كه آیا ابتدا باید دوستی‌های خیابانی باشد و به تفاهم و در نهایت به عشق (اگر در كار باشد) رسید و بعد دید با مشكلات و موانعی مانند مخالفت خانواده ، مشكلات ژنتیكی ، عدم تناسب خانوادگی و یا طبقاتی و ... مواجه هستیم و یا این‌كه اول موافقت‌ها را جلب كنیم ، مقدمات و شرایط را بسنجیم و بعد كه مانعی ندیدیم آن‌وقت به تفاهم و در نتیجه به عشق برسیم؟
بگذریم كه در باب لزوم ایجاد عشق قبل از ازدواج و یا بعد از ازدواج در قسمت‌های قبلی زیاد گفته‌ایم.
در ماه مبارك رمضان با توجه به تاكید و تقاضای بسیاری از دوستان ، سعی خواهم كرد ادعیه هر روز ماه ، جزء قرآن مربوط به همان‌روز و .... را در قسمت حاشیه بگذارم تا به‌راحتی برای دوستان قابل دسترسی باشد. از همگی دوستان التماس دعا دارم و امیدوارم در این ایام عزیز به یاد این حقیر نیز باشید.

برای شنيدن صدای مناجات ، پس از قطع صدای وبلاگ ، بر روی نماد بلندگو كليك كنيد

تلاوت جزء سوم قرآن استاد شاطری

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

مطالب مرتبط قبلی:
_________

رابطه در دنیای مجازی - 6
رابطه در دنیای مجازی (5) - آسيب شناسی چت
رابطه در دنیای مجازی (4) - آسيب شناسی يك رابطه
رابطه در دنیای مجازی - 3
رابطه در دنيای مجازی - 2
رابطه در دنيای مجازی - 1
فلسفه رابطه (6) - نقش عشق در ازدواج
فلسفه رابطه - انتخاب همسر
فلسفه رابطه 4
فلسفه رابطه 3
فلسفه رابطه 2
فلسفه رابطه 1